Ακόμα και οι πιο «ανθεκτικοί» κινητήρες μερικές φορές δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με τα στοιχεία της φύσης.

Οι κινητήρες UZ-FE της Toyota έχουν κερδίσει επάξια το «παράσημο» της αξιοπιστίας και της αντοχής στον χρόνο, αφού θεωρούνται από τους πιο «αλεξίσφαιρους» που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ. Από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα, οι συγκεκριμένοι V8 έχουν βρεθεί σε εμβληματικά μοντέλα όπως τα Lexus LS, GS και SC, αλλά και στα πιο σκληροτράχηλα Land Cruiser και Tundra.

Η ομαλή τους λειτουργία, τα «άφθαρτα σωθικά» τους και η ικανότητα να «γράφουν» εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα είναι το σήμα κατατεθέν τους. Το τελευταίο μέλος της οικογένειας, ο 3UZ-FE των 4,3 λίτρων με μεταβλητό χρονισμό βαλβίδων, ήρθε να εξελίξει τον θρύλο αυτό, δίνοντας περισσότερη ζωντάνια και νεύρα στα μεγάλα Lexus των αρχών των 2000s.

Όμως, όσο καλά κι αν έχει σχεδιαστεί, δεν παύει να είναι ένας συμβατικός κινητήρας εσωτερικής καύσης με την ίδια αχίλλειο πτέρνα, που δεν είναι άλλη από το υδροχτύπημα. Πρόκειται για την κατάσταση όπου νερό (ή άλλο μη συμπιεζόμενο υγρό) μπαίνει στον θάλαμο καύσης, τα έμβολα προσπαθούν να το συμπιέσουν και, επειδή αυτό δεν γίνεται, ο κινητήρας καταστρέφεται. Μια διαδικασία που μπορεί να διαλύσει ακόμη και τον πιο αξιόπιστο V8 σε δευτερόλεπτα.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και στην περίπτωση ενός Lexus SC430 του 2002 με περίπου 225.000 χλμ., όπου το μοτέρ αποσυναρμολογήθηκε σε βίντεο που ανέβηκε στο YouTube. Ο κινητήρας έφτασε κατεστραμμένος, με εμφανή σημάδια σκουριάς στα μπουζί, στάσιμα νερά στις θυρίδες εισαγωγής και διάβρωση στους κυλίνδρους.

Παρόλο που γύρισε όταν αφαιρέθηκαν τα μπουζί, η ζημιά ήταν ήδη προφανής. Η αποσυναρμολόγηση έδειξε το μέγεθος της καταστροφής αποκαλύπτοντας τρύπα στο μπλοκ κάτω από τη μίζα, στραβωμένες βαλβίδες εισαγωγής, σπασμένη μπιέλα και εκτεταμένη οξείδωση.

Παρά τη σχετικά πρόσφατη συντήρηση, με καινούρια καδένα χρονισμού και αντλία νερού aftermarket, ο κινητήρας είχε υποστεί υδροχτύπημα, πιθανότατα όταν το αυτοκίνητο πέρασε μέσα από βαθιά νερά. Η δύναμη του ασυμπίεστου υγρού ήταν αμείλικτη, σπάζοντας τη μπιέλα και δημιουργώντας τρύπα στο αλουμινένιο μπλοκ.

Το παραπάνω γεγονός σίγουρα δεν πρέπει να ανησυχεί τους κατόχους κινητήρων UZ, αφού δεν πρόκειται για αστοχία του ίδιου του μοτέρ αλλά για έναν ατυχή συνδυασμό συνθηκών. Η πρόληψη για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων είναι μονόδρομος, με τους οδηγούς να πρέπει να ελέγχουν την εισαγωγή αέρα μετά από καταιγίδες, να βεβαιώνονται ότι οι τσιμούχες στο φίλτρο αέρα είναι σωστά τοποθετημένες, να παρακολουθούν για πιθανές διαρροές ή φθορά στα συστήματα εξαερισμού και αν είναι δυνατόν να αποφεύγουν τους πλημμυρισμένους δρόμους. Από εκεί και πέρα οι κλασικές αλλαγές λαδιών και οι εργασίες χρονισμού παραμένουν απαραίτητες, αλλά δεν προστατεύουν από το υδροχτύπημα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι, παρά την καταστροφή, αρκετά μέρη όπως τα κουζινέτα και ο στροφαλοφόρος παρέμειναν σε αξιοπρεπή κατάσταση, κάτι που αποδεικνύει πως οι συγκεκριμένοι κινητήρες δεν έχτισαν τυχαία τη φήμη τους.