Αν και η δημοφιλία της Ferrari ήταν ήδη γεγονός τη δεκαετία του ‘50 μέσα από τις επιτυχία στους αγώνες της εποχής, ως ένας ιδιαίτερα φιλόδοξος άνθρωπος ο ιδρυτής της Enzo, αποδέχθηκε ακόμα μία πρόκληση.

Είπε το «ναι» στην υλοποίηση μια ιδέας ενός παθιασμένου μηχανικού, ονόματι Achille Castoldi, ο οποίος λάτρευε τα σκάφη. Ο εν λόγω κύριος ήθελε να δημιουργήσει ένα… υδροπλάνο, που θα είχε την ικανότητα να επιπλέει στο νερό, καταφέρνοντας να έχει κάτω από την επιφάνεια μόνο την προπέλα και το πηδάλιο. Έτσι η υψηλή δύναμη, ήταν μονόδρομος.

Το project βασίστηκε σε ένα σχέδιο της Cantiere Timossi de Azano και χρησιμοποίησε έναν V12 4,5 λίτρων (από την 375 F1 του Froilan Gonzalez στο Silverstone). Το μοτέρ ενισχύθηκε περαιτέρω με δύο turbo και η ισχύς ανέβηκε από τους 350 στους 502 ίππους. Το αποτέλεσμα ήταν ο Achille να πετύχει ρεκόρ ταχύτητας 241,7 χλμ./ώρα (στη λίμνη Iseo της Ιταλίας στις 15 Οκτωβρίου 1953), το οποίο ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί στην κατηγορία των 800 κιλών.

Ωστόσο κάποια δυστυχήματα τόσο στον δρόμο όσο και στο νερό, τον ανάγκασαν να αποσυρθεί από το άθλημα. Το Arno Timossi XI, όπως το αποκαλούσαν έπεσε σε… «χειμερία νάρκη». Τα χρόνια πέρασαν και το 1960 επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο, ακόμα πιο δυνατό, αλλά και με πρόσθετο βάρος (συμμετείχε στην κατηγορία των 900 κιλών).

Το 1963 κατέκτησε τον ευρωπαϊκό τίτλο και το 1965 τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Με την πάροδο των ετών έχασε την ανταγωνιστικότητά του, ενώ το 1990 αποκαταστάθηκε πλήρως. Υπό μία έννοια απέκτησε την παλιά του αίγλη πίσω, ενώ το 2012 πουλήθηκε μέσω δημοπρασίας έναντι 868.000 ευρώ.

Εν έτει 2020 άλλαξε πάλι χέρια, για 1,43 εκατομμύρια ευρώ! Όπως και προηγουμένως, ο αγοραστής παρέμεινε «ανώνυμος». Ποια θα είναι η συνέχεια στην ιστορία του ιστορικού και αξιόλογου V12 που φορά και σχεδίασε ο Aurelio Lampredi, πετυχαίνοντας την πρώτη νίκη της Ferrari στην Formula 1, κανείς δεν μπορεί να ξέρει.