Με τις αυτοκινητοβιομηχανίες να εφοδιάζουν πλέον τα νέα μοντέλα με κιτ επισκευής ελαστικών, αναλύουμε τι πρέπει να ξέρεις για τη χρήση τους, τους τύπους τους και τους περιορισμούς τους.
Για δεκαετίες η ρεζέρβα ήταν «ιερό δισκοπότηρο» σε κάθε αυτοκίνητο. Αν έσκαγε λάστιχο, ήξερες ότι στο πορτμπαγκάζ σε περίμενε η λύση. Όμως οι εποχές άλλαξαν. Σήμερα οι περισσότεροι κατασκευαστές την έχουν αφαιρέσει, είτε για να γλιτώσουν κιλά και να κερδίσουν αποθηκευτικό χώρο, είτε για να μειώσουν το συνολικό κόστος.
Η ιστορία της ρεζέρβας ξεκίνησε το 1904 στο Ηνωμένο Βασίλειο, όταν οι αδελφοί Τόμας και Γουόλτερ Ντέιβις παρουσίασαν τη ρόδα Stepney, μια απλή λύση που επέτρεπε στον οδηγό να συνεχίσει το ταξίδι του χωρίς να περιμένει βοήθεια. Από τότε, εκατομμύρια αυτοκίνητα κυκλοφόρησαν με ρεζέρβα, μέχρι που η αυτοκινητοβιομηχανία αποφάσισε να την καταργήσει.
BUY NOW
Τη θέση της πήρε το κιτ επισκευής ελαστικών. Πρόκειται για ένα μικρό σετ με ένα δοχείο αφρώδους υλικού ή ρητίνης και έναν κομπρεσέρ. Είναι πιο ελαφρύ, χωράει εύκολα κάτω από το δάπεδο του πορτμπαγκάζ και επιτρέπει στον οδηγό να συνεχίσει, έστω προσωρινά, το ταξίδι του.
Βέβαια, το συγκεκριμένο κιτ μπορεί να επισκευάσει το λάστιχο μόνο αν έχει κάποια μικρή τρύπα, π.χ. από καρφί, και όχι αν υπάρχει μεγάλο σκίσιμο, κάτι που με την κλασική ρεζέρβα δεν θα ήταν πρόβλημα.
Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι κιτ. Το χειροκίνητο, όπου πρώτα το δοχείο με το υλικό στεγανοποίησης συνδέεται στη βαλβίδα του ελαστικού κι εγχέεται μέσα και στη συνέχεια το λάστιχο φουσκώνεται με τον κομπρεσέρ, και το αυτόματο, το οποίο είναι πιο πρακτικό, αφού το στεγανοποιητικό υγρό και ο αέρας διοχετεύονται ταυτόχρονα μέσω του ίδιου συστήματος με το πάτημα ενός κουμπιού.
Η χρήση τους δεν είναι δύσκολη, όμως απαιτεί πάντα διάβασμα των οδηγιών. Επιπλέον, τα κιτ έχουν ημερομηνία λήξης, η οποία πρέπει να ελέγχεται συχνά, αφού αν ο αφρός έχει χαλάσει, δεν θα μπορέσει να σφραγίσει το λάστιχο.
Σημαντικό επίσης είναι να γνωρίζει ο οδηγός ότι σε περίπτωση που το ελαστικό έχει επισκευαστεί προσωρινά με αφρό, δεν πρέπει να ξεπεράσει τα 80 χλμ./ώρα. Γι’ αυτό και τα περισσότερα κιτ περιλαμβάνουν αυτοκόλλητο για το ταμπλό, με σαφή υπενθύμιση του ορίου.
Εξίσου απαραίτητο είναι, μετά από λίγα χιλιόμετρα με το επισκευασμένο ελαστικό, να σταματά ο οδηγός και να ελέγχει την πίεση του, ώστε να βεβαιωθεί ότι η στεγανοποίηση έχει γίνει σωστά και δεν χάνει αέρα.
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι αν ένα ελαστικό γεμίσει με τον αφρό του κιτ, πρέπει να αλλαχθεί το συντομότερο δυνατόν, αφού τα χημικά στοιχεία που περιέχει το υλικό στεγανοποίησης επηρεάζουν αρνητικά τη γόμα, σκληραίνοντάς την.
