Οι επιστήμονες ανακαλύπτουν ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του ντίζελ... θα μπορούσε να είναι ακριβώς αυτό που το σώζει στην Ευρώπη.
Το νερό είναι ο σημαντικότερος εχθρός των πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων, καθώς δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στον κινητήρα. Ωστόσο μια νέα μελέτη έδειξε ότι το νερό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος των κινητήρων πετρελαίου, μειώνοντας έτσι τις εκπομπές NOx. Κάτι τέτοιο θα έθετε σε νέες βάσεις τη συζήτηση για το μέλλον τον πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων στην Ευρώπη.
Σύμφωνα με τη μελέτη που διεξήχθη, η προσθήκη νερού στο ντίζελ μειώνει τις εκπομπές ρύπων, ιδιαίτερα τα οξείδια του αζώτου και τα σωματίδια στα καυσαέρια. Βέβαια το εύρημα αυτό δεν είναι καινούριο, καθώς η έρευνα σε αυτόν τον τομέα συνεχίζεται εδώ και πολύ καιρό, με στόχο την εξεύρεση ενός τρόπου συμβατότητας των δύο υγρών.
BUY NOW
Η μελέτη δείχνει ότι οι υδρατμοί απορροφούν τη θερμότητα και μειώνουν τις υψηλές θερμοκρασίες στον θάλαμο καύσης, μια διαδικασία που επιτρέπει τη μείωση των εκπομπών NOx έως και 60%. Οι επιστήμονες εξήγησαν στο περιοδικό "Springer Nature" ότι αυτό προκύπτει από μικροεκρήξεις που μετατρέπουν το καύσιμο που εξέρχεται από τα μπεκ ψεκασμού σε ένα νέφος, το οποίο στη συνέχεια διασπάται σε εξαιρετικά μικρά σωματίδια λόγω της ταχείας εξάτμισης του νερού που περιέχει.
Αναμφίβολα, αυτό αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη μείωση των ρυπογόνων εκπομπών, ειδικά ενόψει της καταστολής του ντίζελ από την Ευρώπη, αλλά εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά προβλήματα που πρέπει να ξεπεραστούν πριν εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα. Το πρόβλημα που παρουσιάζει το εγχείρημα δεν είναι ασήμαντα, μιας και αυτό που οι ερευνητές δεν έχουν καταφέρει να λύσουν είναι το κλειδί για το εμπορικό του μέλλον: πώς να επιτευχθεί σταθερότητα στο μείγμα νερού-ντίζελ. Πράγματι, το ντίζελ και το νερό διαχωρίζονται φυσικά, προκαλώντας προβλήματα στους κινητήρες, επομένως η εύρεση μιας φόρμουλας που τα διατηρεί μαζί είναι ζωτικής σημασίας.
Η μελέτη περιστρέφεται γύρω από έναν σταθεροποιητή που να διατηρεί το μείγμα σταθερό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι χημικές ενώσεις που μειώνουν την τάση μεταξύ νερού και λαδιού, μπορούν να διατηρήσουν τα μείγματα σταθερά για έως και δύο μήνες.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι επιδράσεις ενός μείγματος καυσίμου ντίζελ μέσα στους κυλίνδρους είναι πολύπλοκες, καθώς η μέγιστη πίεση μπορεί να αυξηθεί ή να μειωθεί ελαφρώς ανάλογα με την περιεκτικότητα σε νερό. Ο χρόνος ανάφλεξης επίσης καθυστερεί και η καύση γίνεται πιο μαλακή, με αποτέλεσμα την ελαφρώς υψηλότερη απόδοση, αλλά και την χαμηλότερη κατανάλωση καυσμίμου ως απόρροια του μειωμένου ενεργειακού περιεχομένου. Σε περίπτωση όπου η αναλογία του μείγματος δεν είναι η σωστή, τότε μια αρνητική συνέπεια είναι η αύξηση των άκαυστων σωματιδίων καυσίμου.
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι αυτή η εξέλιξη εξακολουθεί να εγείρει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, προσφέρει σαφώς σημαντικά πλεονεκτήματα όσον αφορά την απόδοση για τους κινητήρες ντίζελ. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν θα απαιτούσε σημαντικές τεχνικές τροποποιήσεις στους κινητήρες — ίσως μόνο μια επιπλέον δεξαμενή νερού και ορισμένα σωληνάκια — κάτι που θα μπορούσε να παρατείνει σημαντικά τη διάρκεια ζωής των πετρελαιοκινητήρων. Πρόκειται για μια σημαντική εξέλιξη που συμπίπτει με την παράταση της διάρκειας ζωής των παραδοσιακών κινητήρων καύσης που έχει πλέον υιοθετήσει η Ευρώπη.
