Η Μεγάλη Παράκαμψη της Αθήνας: Ο ξεχασμένος αυτοκινητόδρομος που θα έδινε τέλος στην κίνηση στον Κηφισό

Κηφισός κίνηση

Ο «παγωμένος» αυτοκινητόδρομος μήκους 53 χλμ. θα έφερνε πιο κοντά την Πελοπόννησο με τη Βόρεια Ελλάδα, συμβάλλοντας καθοριστικά στην αποσυμφόρηση του Κηφισού.

Ως λεωφόρος… στεναγμών έχει καθιερωθεί στο μυαλό εκατομμυρίων οδηγών ο Κηφισός, όπου καθημερινά η κυκλοφορία διεξάγεται μετ’ εμποδίων.

Το υψηλό ποσοστό βαρέων οχημάτων, το «φαινόμενο του μπουκαλιού», και η αύξηση  του αριθμού των κυκλοφορούντων οχημάτων στο Λεκανοπέδιο συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που καθιστά αβίωτη την κυκλοφορία στη λεωφόρου Κηφισού, απασχολώντας έντονα κορυφαίους συγκοινωνιολόγους.

Πέρα από τις - κατά καιρούς - προτεινόμενες κατασκευαστικές παρεμβάσεις, καθοριστική συμβολή στην αποσυμφόρηση του πιο ταλαιπωρημένου οδικού άξονα του Λεκανοπεδίου θα είχε και ο αυτοκινητόδρομος «Ελευσίνα-Θήβα-Υλίκη», γνωστός και ως «Παράκαμψη Αττικής», ο οποίος θα ξεκινούσε από την Υλίκη σε κόμβο με τον Αυτοκινητόδρομο ΑΘΕ (Αθήνα-Θεσσαλονίκη- Εύζωνοι) και θα τελείωνε στον Άγιο Λουκά σε κόμβο με την Αττική Οδό.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Με μήκος περίπου 53 χλμ., τουλάχιστον δύο λωρίδες κυκλοφορίας με λωρίδα έκτακτης ανάγκης (Λ.Ε.Α.) ανά κατεύθυνση και διαχωριστική νησίδα, ο αυτοκινητόδρομος λογιζόταν ως ένα έργο πνοής που θα συνέδεε τις δύο εθνικές οδούς (ΑΘΕ και Αθηνών - Πατρών) παρακάμπτοντας, ουσιαστικά, το υπερφορτωμένο οδικό δίκτυο της Αθήνας και της Αττικής.

Η ολοκλήρωσή του έργου, προϋπολογισμού περί τα 500 εκ. ευρώ, θα σηματοδοτούσε την απευθείας σύνδεση της Πελοποννήσου με Στερεά και Βόρεια Ελλάδα, ενώ θα μείωνε την απόσταση προς το Θριάσιο Πεδίο, το Λιμάνι του Πειραιά και την Πελοπόννησο κατά περίπου 50 χλμ.

Με την κατασκευή του αυτοκινητοδρόμου τα φορτηγά δεν θα εισέρχονταν στον πολεοδομικό ιστό, η ρύπανση θα μειωνόταν σε σημαντικό βαθμό, και θα ήταν εφικτό να εξοικονομηθεί χρόνος και κόστος για τις εμπορευματικές μεταφορές από και προς την Πελοπόννησο.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κίνηση στον Κηφισό

Στόχος ήταν το έργο να δημοπρατηθεί ως έργο παραχώρησης, αλλά το 2015 ακυρώθηκε, με απόφαση του τότε αναπληρωτή υπουργού Υποδομών, Χρήστου Σπίρτζη, καθώς τυχόν αποπεράτωσή του θα άνοιγε τον δρόμο σε αξιώσεις για καταβολή αποζημιώσεων στους παραχωρησιούχους τουλάχιστον δύο «γειτονικών» αυτοκινητοδρόμων που, αναπόφευκτα, θα είχαν μειωμένα έσοδα από τα διόδια.

«Η συνδρομή και επέλευση Γεγονότος Ευθύνης του Δημοσίου παρέχει τη δυνατότητα στον Παραχωρησιούχο να διεκδικήσει, εφόσον αποδείξει ότι συνεπεία αυτού του Γεγονότος επήλθε ουσιώδης μείωση των εσόδων του ή αύξηση των δαπανών του, και υπό συγκεκριμένους όρους, αποζημιώσεις», αναφερόταν μεταξύ άλλων στην απόφαση ακύρωσης του διαγωνισμού που είχε αναρτηθεί το 2015 στη Διαύγεια.

Το έργο ανασύρθηκε το 2019 στο πλαίσιο του Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου Μεταφορών, αλλά η πορεία υλοποίησής του παραμένει άγνωστη.

Διαβάστε επίσης:

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ