Ήξερες ότι σε μια τέτοια κατάσταση, ο μεγαλύτερος σου σύμμαχος είναι οι υαλοκαθαριστήρες και όχι τα φρένα;

Το φαινόμενο του tailgating, η ενοχλητική συνήθεια δηλαδή πολλών οδηγών να παραμένουν πολύ κοντά στον προφυλακτήρα του προπορευόμενου οχήματος, αποτελεί ένα σταθερό και διαχρονικό πρόβλημα στους ελληνικούς δρόμους.

Συνήθως παρατηρείται σε ανυπόμονους οδηγούς που θέλουν να προσπεράσουν ή προσπαθούν να πιέσουν τον μπροστινό να αυξήσει ταχύτητα. Μελέτες δείχνουν ότι η πρακτική αυτή προκαλεί έντονη νευρικότητα, αφού ο οδηγός που δέχεται την πίεση γίνεται πιο απρόσεκτος και απρόβλεπτος, με την προσοχή του να επικεντρώνεται περισσότερο στο πίσω αυτοκίνητο παρά στον δρόμο, ενώ οι καρδιακοί του παλμοί μπορούν να αυξηθούν έως και 30%.

Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας προβλέπει πρόστιμο 80 ευρώ για τη μη σωστή τήρηση αποστάσεων. Ωστόσο, δεν καθορίζει επακριβώς την απόσταση, αφήνοντας στην κρίση της τροχαίας και των ίδιων των οδηγών να αποφασίσουν πόσο μακριά πρέπει να βρίσκονται από το προπορευόμενο όχημα.

Αυτό είναι που και εκμεταλλεύονται συχνά κάποιοι, κολλώντας απροκάλυπτα στον μπροστινό, ο οποίος για να αποθαρρύνει τον επίμονο οδηγό μπορεί να σκεφτεί ότι είναι καλή ιδέα να πατήσει φρένο για να τον τρομάξει. Μία πρακτική που, εκτός από επικίνδυνη, είναι και παράνομη, καθώς το αναίτιο φρενάρισμα επισύρει επίσης πρόστιμο 80 ευρώ.

Ένα εύκολο, ακίνδυνο και αποτελεσματικό τρικ σε τέτοιες περιπτώσεις είναι η ενεργοποίηση των υαλοκαθαριστήρων με το νερό πλυσίματος του παρμπρίζ. Το κόλπο λειτουργεί ως εξής: Το νερό από τους υαλοκαθαριστήρες εκτοξεύεται προς τα πίσω και κάνει τον οδηγό που κολλάει να φρενάρει ενστικτωδώς, έχοντας ως αποτέλεσμα την αποσυμφόρηση της επικίνδυνης κατάστασης.

Η τακτική αυτή, φυσικά, συνίσταται μόνο σε αστικούς ή επαρχιακούς δρόμους, όπου δεν υπάρχει η δυνατότητα να αφήσουμε τον πίσω μας να προσπεράσει με ασφάλεια. Σε αυτοκινητόδρομο, η πιο ασφαλής επιλογή παραμένει η αλλαγή λωρίδας και η συνέχιση του ταξιδιού, χωρίς την ενοχλητική και δυνητικά επικίνδυνη συμπεριφορά ενός οδηγού που δεν τηρεί τις απαιτούμενες αποστάσεις.

Τέλος, να σημειώσουμε ότι αν θέλουμε να είμαστε σίγουροι ότι τηρούμε σωστές αποστάσεις από τον μπροστινό, οι ειδικοί προτείνουν δύο απλούς κανόνες που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Ο πρώτος είναι ο «κανόνας του τετραγώνου», σύμφωνα με τον οποίο πολλαπλασιάζουμε το πρώτο ψηφίο του ορίου ταχύτητας με τον εαυτό του για να υπολογίσουμε σε μέτρα την ασφαλή απόσταση.

Ο δεύτερος είναι ο κανόνας των 3 δευτερολέπτων, κατά τον οποίο επιλέγουμε ένα σταθερό σημείο αναφοράς, όπως μια πινακίδα, και μόλις το προπορευόμενο όχημα περάσει από αυτό, μετράμε μέχρι το τρία (για πιο ακριβή μέτρηση προτείνεται να μετρήσουμε με τον τρόπο: «χίλια ένα», «χίλια δύο», «χίλια τρία»). Αν το όχημά δεν φτάσει στο σημείο αναφοράς μέχρι να τελειώσει η μέτρηση, η απόσταση είναι επαρκής. Αν όχι, αυτό σημαίνει θα πρέπει να την αυξήσουμε για να είμαστε απολύτως ασφαλείς.

Διαβάστε επίσης