Με κύριο σκοπό να παραμείνουν «ζωντανοί» οι θερμικοί κινητήρες, οι εταιρίες αναπτύσσουν καύσιμα με μηδενικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα, φυσικά με το κατάλληλο αντίτιμο.

Όσο κι αν μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας, η αυτοκινητοβιομηχανία πλησιάζει όλο και πιο κοντά τα αυτοκίνητα βενζίνης και diesel να συνεχίσουν να κινούνται και μετά το 2035, όπου θα απαγορεύεται η πώληση νέων θερμικών κινητήρων. Μπορεί οι Βρυξέλλες να έχουν ανάφερει συγκεκριμένες ημερομηνίες–ορόσημα που σηματοδοτούν το τέλος των κινητήρων βενζίνης και diesel, όμως παραμένει ένα παράθυρο ανοιχτό για μοντέλα που λειτουργούν αποκλειστικά με καύσιμα μηδενικών εκπομπών .

Εδώ είναι που έρχονται οι συνθετικοί και ανανεώσιμοι υδρογονάνθρακες, δύο διαφορετικές τεχνολογίες, έχοντας όμως σαν κοινό σκοπό να κάνουν τους υπάρχοντες κινητήρες εσωτερικής καύσης ουδέτερους.

Οι συνθετικοί είναι οι πιο ακριβοί και τεχνολογικά απαιτητικοί, για αυτό και δεν είναι τυχαίο ότι σήμερα υπάρχει μόλις ένα εργοστάσιο παραγωγής στον κόσμο, στη Χιλή, που λειτουργεί με χρηματοδότηση της Porsche και προορίζεται κυρίως αγωνιστικές εφαρμογές.

Για την παραγωγή τους απαιτούνται τεράστιες ποσότητες καθαρής ενέργειας και νερού, κάτι που ανεβάζει το κόστος στα ύψη. Σε μικρή κλίμακα, το λίτρο κοστολογείται σήμερα μεταξύ 10 και 15 ευρώ, τιμή που τους καθιστά πρακτικά απλησίαστους για καθημερινή χρήση. Ωστόσο, θεωρούνται η «γέφυρα» που ίσως επιτρέψει σε σπορ μοντέλα, κλασικά αυτοκίνητα ή premium θερμικά να επιβιώσουν στην επόμενη εποχή.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν οι ανανεώσιμοι υδρογονάνθρακες, ήδη διαθέσιμοι σε ορισμένα πρατήρια της Ευρώπης. Παρασκευάζονται από χρησιμοποιημένα έλαια, γεωργικά υπολείμματα και οργανικά απόβλητα, προσφέροντας μειωμένο περιβαλλοντικό αποτύπωμα και στόχο να γίνουν ουδέτεροι σε μεσοπρόθεσμο χρονικό ορίζοντα. Όμως, προς το παρόν δεν θεωρούνται απολύτως μηδενικών εκπομπών, αφού η τεχνολογία βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο εξέλιξης.

Το κόστος τους, πάντως, είναι αρκετά πιο «γήινο». Σήμερα τιμολογούνται περίπου όσο τα ενισχυμένα καύσιμα, όπου για πολλούς οδηγούς, αυτό είναι μια αποδεκτή επιβάρυνση με αντάλλαγμα τη δυνατότητα να συνεχίσουν να κινούν τα αγαπημένα τους αυτοκίνητα χωρίς περιορισμούς.

Αν κάτι δείχνουν οι παραπάνω εξελίξεις, είναι ότι ο κινητήρας εσωτερικής καύσης δεν έχει πει την τελευταία του λέξη. Το ερώτημα πλέον δεν είναι αν θα αλλάξει το καύσιμο, αλλά πότε και πόσο πρόθυμοι θα είμαστε να πληρώσουμε γι’ αυτό. Σε κάθε περίπτωση, με φόντο τις αλλαγές που περιμένουμε έως το 2035, η χρήση των εναλλακτικών καυσίμων θα μπει σταδιακά στη ζωή μας μέσα στα επόμενα χρόνια.

Διαβάστε επίσης