Μπορεί για κάποιους η αγορά μοτοσυκλέτας να συνεπάγεται χαμηλότερο κόστος απόκτησης, συντήρησης και μετακίνησης, αλλά αυτό δεν φαίνεται να ισχύει παντού.
Στην Ελλάδα, η μοτοσυκλέτα αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινής ζωής και της κουλτούρας μας. Με 150 μοτοποδήλατα και 100 μοτοσυκλέτες ανά 1.000 κατοίκους, η χώρα μας κατατάσσεται πρώτη στην Ευρώπη σε ιδιοκτησία δικύκλων. Η δημοφιλία τους οφείλεται κυρίως στις υψηλές τιμές των καυσίμων, την έλλειψη χώρων στάθμευσης και την κυκλοφοριακή συμφόρηση, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, ενώ σε όλα τα παραπάνω αξίζει να σημειωθεί κι η μοναδική αίσθηση ελευθερίας που προσφέρει η οδήγηση με δύο τροχούς.
Όμως σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη, η μοτοσυκλέτα όχι μόνο δεν είναι οικονομική, αλλά συγκαταλέγεται στα ακριβότερα μέσα μετακίνησης. Το διαπιστώσαμε από πρώτο χέρι κατά την πρόσφατη επίσκεψή μας στην Κίνα και πιο συγκεκριμένα στη Σαγκάη. Εκεί, η απουσία μοτοσυκλετών με κινητήρα εσωτερικής καύσης ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής, αφού κατά τη διάρκεια της παραμονής μας σε αυτή την αχανή μητρόπολη, είδαμε μόλις μία με θερμικό κινητήρα.
BUY NOW
Αρχικά πιστέψαμε πως πρόκειται για σύμπτωση, αφού άλλωστε, η ηλεκτροκίνηση είναι ήδη ευρέως διαδεδομένη στη Χώρα του Δράκου. Ωστόσο, η εξήγηση που μας δόθηκε ήταν πολύ πιο εντυπωσιακή και κυρίως, πολύ πιο ακριβή. Το κόστος για να αποκτήσει κανείς πινακίδα κυκλοφορίας για μη ηλεκτρική μοτοσυκλέτα στη Σαγκάη φτάνει έως και τα 400.000 γιουάν, δηλαδή περίπου 48.670 ευρώ.
Η Σαγκάη εφαρμόζει ένα ιδιαίτερα αυστηρό σύστημα αδειοδότησης για τα δίκυκλα, στοχεύοντας στον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Οι πολυπόθητες πινακίδες τύπου Hu A, που επιτρέπουν την πρόσβαση στο κέντρο της πόλης, είναι εξαιρετικά δυσεύρετες και χορηγούνται μέσω λοταρίας, με χρόνο αναμονής που μπορεί να φτάσει ακόμη και σε βάθος ετών.
Εναλλακτικά, κάποιος μπορεί να τις αποκτήσει μέσω αγοραπωλησίας, συνήθως μαζί με ήδη ταξινομημένη μοτοσυκλέτα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το συνολικό κόστος συχνά αγγίζει ή και ξεπερνά το ποσό που απαιτείται για την έκδοση νέας πινακίδας, καθώς ο αγοραστής αποφεύγει τη χρονοβόρα διαδικασία και αποκτά άμεσα δικαίωμα κυκλοφορίας στο κέντρο. Μάλιστα, η μεγάλη ζήτηση έχει δημιουργήσει μια ανεπίσημη αγορά μεταπώλησης τέτοιων πινακίδων, ενίοτε με «φουσκωμένες» τιμές και επιχειρηματική εκμετάλλευση από όσους τις είχαν αποκτήσει παλαιότερα, όταν το κόστος ήταν σαφώς χαμηλότερο.
Εναλλακτικά, μπορεί κανείς να αποκτήσει πινακίδα Hu C, η οποία είναι σαφώς φθηνότερη (περίπου 13.000 ευρώ), αλλά με σοβαρούς γεωγραφικούς περιορισμούς που δεν επιτρέπουν την πρόσβαση σε κεντρικές περιοχές της πόλης.
Το αποτέλεσμα αυτού του αυστηρού πλαισίου είναι η σχεδόν πλήρης εξαφάνιση των μοτοσυκλετών με κινητήρα εσωτερικής καύσης από τους δρόμους της Σαγκάης. Βέβαια πέρα από το υπέρογκο κόστος απόκτησης πινακίδας, οι θερμικές μοτοσυκλέτες αντιμετωπίζουν και άλλους σημαντικούς περιορισμούς όπως η απαγόρευση χρήσης της αποκλειστικής λωρίδας για ηλεκτρικά δίκυκλα, ενώ σε αρκετές περιοχές της πόλης η κίνησή τους επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας. Αντιθέτως, η Σαγκάη έχει μετατραπεί σε παράδεισο της ηλεκτρικής μικροκινητικότητας, με τα ηλεκτρικά σκούτερ και μοτοποδήλατα να κυριαρχούν στους δρόμους, εξυπηρετώντας καθημερινά εκατομμύρια μετακινήσεις.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δεν μπορεί κανείς παρά να αισθανθεί λίγο πιο τυχερός. Όχι μόνο επειδή μπορούμε να κινηθούμε ελεύθερα με τις μοτοσυκλέτες μας, αλλά και γιατί, τουλάχιστον προς το παρόν, η πινακίδα δεν κοστίζει όσο μια μεσαία Mercedes.
