Όταν βρέχει έντονα, σχηματίζεται ένα στρώμα νερού στον δρόμο, με αποτέλεσμα να εγκυμονεί μεγάλος κίνδυνος για τους οδηγούς κατά το φρενάρισμα, λόγω ολίσθησης του αυτοκινήτου.

Το εν λόγω φαινόμενο ονομάζεται υδρολίσθηση και όποιος το έχει βιώσει στην πράξη, καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοούμε. Η απώλεια επαφής των ελαστικών με την άσφαλτο, μπορεί να σημάνει ανεξέλεγκτη πορεία με απρόβλεπτες συνέπειες. Ίσως μερικοί να πιστεύουν πως συμβαίνει μόνο σε υψηλές ταχύτητες, αλλά αυτό δεν ισχύει. Υπάρχει περίπτωση να εμφανιστεί ακόμα και στις κανονικές που όλοι κινούμαστε μέσα στην πόλη.

Όσο πιο ακατάλληλο είναι το ελαστικό για την βροχή ή εάν το πέλμα του έχει φθαρθεί σημαντικά, τόσο μειώνεται και η ικανότητά του να αποβάλλει το νερό. Στην πραγματικότητα, όταν έχουμε υδρολίσθηση, οι τροχοί σηκώνονται πάνω στο νερό που έχει λιμνάσει. Έτσι η πρόσφυση εκμηδενίζεται.

Οι ειδικοί συστήνουν να οδηγούμε… «αμυντικά». Σε καμιά περίπτωση δεν επιταχύνουμε, ενώ προσπαθούμε να κάνουμε το ακριβώς αντίθετο. Να επιβραδύνουμε, αλλά όσο πιο ομαλά και σταδιακά είναι εφικτό. Να κατεβάσουμε ταχύτητα, χρησιμοποιώντας περισσότερο τον κινητήρα, παρά το φρένο, δίχως να μπλοκάρουν οι τροχοί. Για παράδειγμα στα 100 χλμ./ώρα με 5η βάζουμε 4η και όχι 3η. Στην πορεία και κάτω από τα 60 χλμ./ώρα, μπορούμε να επιλέξουμε και την 3η.

Δεν στρίβουμε γρήγορα, ούτε απότομα και φυσικά αποφεύγουμε τις προσπεράσεις. Εννοείται ότι αν έχουμε το περιθώριο να ελιχθούμε, περνώντας δίπλα από τη συσσώρευση υδάτων, το προτιμούμε. Επιπλέον, ελέγχουμε τακτικά την κατάσταση των ελαστικών μας. Εάν οι αυλακώσεις έχουν ελαχιστοποιηθεί, τότε ήρθε ο καιρός της αντικατάστασής τους, διότι η απόσταση φρεναρίσματος, ειδικά σε αυτές τις συνθήκες, έχει αυξηθεί κατά πολύ και είναι πιθανότερο να προκληθεί ατύχημα.