Μια κρυφή πάθηση μπορεί να εξηγεί την αδυναμία αρκετών οδηγών να είναι το ίδιο αποδοτικοί στην νυκτερινή οδήγηση.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία, τα τροχαία ατυχήματα που σημειώνονται τη νύχτα είναι αισθητά περισσότερα σε σχέση με εκείνα που συμβαίνουν την ημέρα, ενώ, αναλογικά, υπερβαίνουν κατά πολύ το ποσοστό της κυκλοφορίας που καταγράφεται τις βραδινές ώρες.

H Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία στη Γερμανία, για παράδειγμα, δείχνει πως περίπου το 30% όλων των σοβαρών ατυχημάτων συμβαίνουν το σούρουπο ή κατά τη διάρκεια της νύχτας, παρότι μόνο το 20% της συνολικής κυκλοφορίας λαμβάνει χώρα σε αυτές τις ώρες.

Κούραση, μειωμένη προσοχή, αλλά και η παρουσία μεθυσμένων οδηγών εξηγούν ένα μέρος του προβλήματος. Ωστόσο, η ιατρική αποκαλύπτει μια ακόμη αιτία, που έγκειται στην περιορισμένη όραση που σημειώνεται σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού ή αλλιώς την νυχτερινή τύφλωση.

Ο καθηγητής Dr. Matthias Krause, οφθαλμίατρος και ιατρικός διευθυντής του Οφθαλμολογικού Κέντρου OSG στη Νυρεμβέργη, εξηγεί:
«Η νυχτερινή τύφλωση είναι ο περιορισμός της όρασης στο σούρουπο. Η ικανότητα του ματιού να προσαρμόζεται στο σκοτάδι είναι είτε περιορισμένη είτε πλήρως χαμένη».

Όπως σημειώνει ο ιατρός, η λειτουργία των ματιών εξαρτάται από τα λεγόμενα ραβδία κύτταρα στον αμφιβληστροειδή, τα οποία είναι υπεύθυνα για την όραση σε χαμηλό φωτισμό. Όταν αυτά σταματούν να λειτουργούν σωστά, η όραση στο σκοτάδι υποβαθμίζεται δραματικά. Σε σοβαρές περιπτώσεις, καθίσταται σχεδόν αδύνατη η οδήγηση χωρίς τεχνητό φως.

Η νυχτερινή τύφλωση μπορεί να είναι εκ γενετής, λόγω κληρονομικών παθήσεων του αμφιβληστροειδούς, όπως η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Πιο συχνά, όμως, αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Έλλειψη βιταμίνης Α, συγγενικές ιατρικές ασθένειες (π.χ. καταρράκτής) και θολώσεις του φακού αποτελούν μερικούς από τους βασικούς παράγοντες για την δημιουργία της πάθησης.

Ο καθηγητής Krause σημειώνει ότι τα συμπτώματα γίνονται πιο εμφανή κατά την οδήγηση σε συνθήκες με έντονη κίνηση. Βασικά συμπτώματα που γίνονται αντιληπτά κατά την οδήγηση είναι ότι ο οδηγός μπορεί να νιώθει μεγαλύτερη ανασφάλεια, να κρατά το τιμόνι πιο σφιχτά ή να ανοιγοκλείνει τα μάτια πιο συχνά όταν τον τυφλώνουν τα φώτα διερχόμενων οχημάτων. Μάλιστα, ο γιατρός υπογραμμίζει ότι σε τέτοιες συνθήκες, ο χρόνος αντίδρασης μειώνεται και το ρίσκο ατυχήματος αυξάνεται.

Ο γιατρός τονίζει ότι στα θετικά συγκαταλέγεται ότι η διάγνωση της εν λόγω πάθησης είναι σχετικά απλή και διαρκεί λίγα λεπτά. Για την διαδικασία, χρησιμοποιούνται ειδικές συσκευές, όπως οι νυκτόμετροι, οι οποίοι μετρούν μερικές παραμέτρους-κλειδία, όπως η οπτική οξύτητα, η αντίληψη αντίθεση χρώματος και η ευαισθησία στην εκτυφλωτική λάμψη.

Εκτός από παθολογικές αιτίες, και φυσικές καταστάσεις όπως η ξηροφθαλμία μπορούν να επηρεάσουν την όραση τη νύχτα. Η διαταραχή της δακρυϊκής στιβάδας, που καλύπτει τον κερατοειδή, δημιουργεί μικρές ανωμαλίες στην επιφάνεια του ματιού, προκαλώντας διασπορά φωτός, θολή όραση και εκτυφλωτική λάμψη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η χρήση τεχνητών δακρύων μπορεί να προσφέρει σημαντική ανακούφιση.

Φυσικά, με την πάροδο των χρόνων, οι παθήσεις που επηρεάζουν την όραση τη νύχτα γίνονται πιο συχνές. Ο κατάλογος περιλαμβάνει την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, το γλαύκωμα, τον σακχαρώδη διαβήτη, τον καταρράκτη και τις δευτερογενείς θολώσεις μετά από επεμβάσεις. Το ανησυχητικό, σύμφωνα με τον ειδικό, είναι ότι πολλές φορές οι παθήσεις αυτές εξελίσσονται ύπουλα και γίνονται αντιληπτές μόνο όταν είμαστε πια σε προχωρημένο στάδιο.

Για αυτό και ο οφθαλμίατρος συνιστά σε κάθε οδηγό να υποβάλλεται σε οφθαλμολογικό έλεγχο κάθε δύο χρόνια, ανεξάρτητα από το τι προβλέπει ο νόμος. Η χρήση κατάλληλων γυαλιών ή φακών επαφής είναι καθοριστική.

Σημειώνει δε πως ιδιαίτερα χρήσιμοι είναι οι φακοί με αντιανακλαστική επίστρωση, που περιορίζουν τις αντανακλάσεις και την εκτυφλωτική λάμψη. Σε περίπτωση που τα φώτα τυφλώσουν προσωρινά τον οδηγό, βοηθά το να στρέψει για λίγο το βλέμμα στην άκρη του φακού, μακριά από την πηγή φωτός.

Διαβάστε επίσης: