Ένας βασικός κανόνας που πρέπει να τηρούμε όλοι σε έναν κυκλικό κόμβο, ώστε να εισερχόμαστε και να εξερχόμαστε με άνεση και ασφάλεια.

Οι κυκλικοί κόμβοι, οι γνωστές πλατείες των πόλεων, παραμένουν ένα από τα πιο απαιτητικά σημεία του δρόμου. Ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα και κατά τις ώρες αιχμής, γεμίζουν από οχήματα που βιάζονται να εισέλθουν ή να εξέλθουν, δημιουργώντας συνθήκες που εύκολα μπορούν να εξελιχθούν σε χάος και να απειλήσουν την οδική ασφάλεια.

Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμη και οι πιο έμπειροι οδηγοί συχνά δυσανασχετούν όταν προσεγγίζουν έναν κόμβο με πολλαπλές ουρές οχημάτων, ενώ δεν λείπουν και εκείνοι που αγνοούν τους κανόνες, προσπαθώντας να κινηθούν «έξυπνα» για να βγουν πρώτοι, επιτείνοντας τη συμφόρηση και δημιουργώντας περισσότερα προβλήματα στους υπόλοιπους οδηγούς.

Στην Ελλάδα το νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο, αφού σύμφωνα με τον νέο Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, προτεραιότητα στον κόμβο έχει το όχημα που εισέρχεται από δεξιά, εκτός εάν υπάρχει διαφορετική σήμανση, όπως πινακίδα STOP ή παραχώρησης προτεραιότητας.

Αυτό σημαίνει ότι στις περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει σήμανση, ο οδηγός που πλησιάζει για να μπει στην πλατεία είναι εκείνος που έχει τον πρώτο λόγο, ενώ ο οδηγός που ήδη κινείται εντός πρέπει να σταματήσει αν χρειαστεί.

Αντίστοιχα, αν υπάρχει σήμανση, οι οδηγοί που κινούνται εντός του κυκλικού κόμβου έχουν την προτεραιότητα, με αυτούς που εισέρχονται στον κόμβο να καλούνται να σταματήσουν και να περάσουν στην κυκλοφορία μόνο όταν αυτό είναι ασφαλές.

Ωστόσο, ακόμα και αν οι οδηγοί τηρούν τον νόμο, η κίνηση μέσα σε έναν κυκλικό κόμβο δεν παύει να είναι δύσκολη και συχνά χαοτική, με πολλούς οδηγούς να μην γνωρίζουν πως ακριβώς να κινηθούν όταν περάσουν σε αυτόν.

Εδώ, λοιπόν, έρχεται ένα κόλπο που προτείνουν ειδικοί και που έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία σε σχολές οδήγησης στην Ισπανία. Το μυστικό εγκείται στο πώς «οπτικοποιεί» ο οδηγός την πλατεία, αφού αντί να τη σκέφτεται ως έναν κυκλικό δρόμο που μας μπερδεύει με τις καμπύλες του και τις συνεχείς εισόδους-εξόδους, η ιδανική τακτική είναι να τη φανταζόμαστε σαν μια ευθεία λεωφόρο με πολλαπλές λωρίδες κυκλοφορίας.

Ακολουθώντας αυτή τη λογική, η βασική οδηγία είναι να παραμένουμε πάντα στη δεξιά λωρίδα, ανεξαρτήτως από ποια έξοδο σκοπεύουμε να βγούμε. Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε τη δυνατότητα να κινηθούμε πιο εύκολα προς την έξοδο, χωρίς να χρειάζεται να «κόψουμε» την κυκλοφορία, ενώ η αλλαγή λωρίδας γίνεται με τον ίδιο τρόπο που θα γινόταν σε έναν αυτοκινητόδρομο, δηλαδή με σήμανση φλας, με ελεγχόμενη μετακίνηση και με σεβασμό στους υπόλοιπους οδηγούς.

Έτσι, θα αποφεύγονται φαινόμενα με οδηγούς που επιλέγουν την αριστερή λωρίδα για να περάσουν γρηγορότερα στις εισόδους, και συχνά αναγκάζονται να αλλάξουν ξανά πορεία προς τα δεξιά, δημιουργώντας συμφόρηση και κίνδυνο συγκρούσεων.

Η απλότητα του κανόνα είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του. Αν ο οδηγός αντιμετωπίσει την πλατεία σαν ένα δρόμο με λωρίδες, η κίνησή του γίνεται πιο προβλέψιμη, οι ελιγμοί του πιο ασφαλείς και το άγχος του περιορίζεται σημαντικά.

Πρόκειται για μια οπτική που, σύμφωνα με τις σχολές οδήγησης που την προωθούν, βοηθά ιδιαίτερα τους νέους οδηγούς, οι οποίοι συχνά αισθάνονται αμηχανία σε κυκλικούς κόμβους, με το αποτέλεσμα να είναι λιγότερα λάθη, λιγότερες καθυστερήσεις και μια πολύ πιο ομαλή ροή της κυκλοφορίας.

Διαβάστε επίσης: