Ένα μεγάλης κλίμακας έργο που υπόσχεται να ενώσει δύο ηπείρους και να διευκολύνει τις μετακινήσεις σε ένα από τα πιο πολυσύχναστα εμπορικά περάσματα του πλανήτη.

Η Ευρώπη και η Αφρική συνδέονται εμπορικά ήδη από την αρχαιότητα, με τη Μεσόγειο να αποτελεί βασική αρτηρία εμπορικών συναλλαγών και επικοινωνίας. Παρά τη γεωγραφική εγγύτητα, οι δύο ήπειροι δεν διαθέτουν χερσαία σύνδεση, με το θαλάσσιο εμπόριο να παραμένει για αιώνες ο βασικός μοχλός σύνδεσης των δύο ηπείρων.

Μέχρι και την τωρινή εποχή, η κατάσταση παραμένει ίδια, ωστόσο η ιδέα για μια σταθερή υποθαλάσσια σύνδεση επανέρχεται διαρκώς, εδώ και σχεδόν έναν αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, από τη δεκαετία του 1930 έχει αρχίζει να εξετάζεται η δημιουργία σιδηροδρομικής σήραγγας που θα ενώνει την Ισπανία με το Μαρόκο στο Στενό του Γιβραλτάρ. Η πρώτη σοβαρή προσπάθεια ξεκίνησε το 1980, με τη δημιουργία ειδικών εθνικών φορέων σε Μαρόκο και Ισπανία για τις σχετικές μελέτες.

Σήμερα, το σχέδιο επιστρέφει στο προσκήνιο, με τις κυβερνήσεις των δύο χωρών να αναζητούν κοινό βηματισμό. Πρόσφατα, η Ισπανία ανακοίνωσε πακέτο χρηματοδότησης ύψους 1,6 εκατ. ευρώ, το οποίο αφορά τις πρώτες έρευνες και γεωτεχνικές μελέτες στο ιδιαίτερα απαιτητικό τοπίο του Στενού, και όχι κατασκευαστικές εργασίες.

Στόχος είναι η δημιουργία σιδηροδρομικής σήραγγας μήκους περίπου 42 χιλιομέτρων, η οποία θα φτάνει σε βάθος έως και 475 μέτρων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Εφόσον προχωρήσει, θα πρόκειται για ένα από τα πιο δύσκολα έργα υποδομής παγκοσμίως, με βαθμό πολυπλοκότητας που ξεπερνά ακόμη και τη Σήραγγα της Μάγχης. Οι σεισμικές ζώνες, ο σύνθετος θαλάσσιος πυθμένας και οι τεράστιες τεχνικές απαιτήσεις αποτελούν τις μεγαλύτερες προκλήσεις.

Οι πρώτες συζητήσεις συνέδεσαν την υλοποίηση του έργου με το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 2030, που θα διεξαχθεί σε Ισπανία, Πορτογαλία και Μαρόκο. Ωστόσο, πιο ρεαλιστικές εκτιμήσεις μεταθέτουν την ολοκλήρωση για τη δεκαετία του 2040.

Πέρα από τις τεχνικές δυσκολίες, το έργο θα χρειαστεί αυστηρές περιβαλλοντικές μελέτες, καθώς το Στενό του Γιβραλτάρ αποτελεί έναν ευαίσθητο θαλάσσιο διάδρομο με πλούσια οικοσυστήματα και μεταναστευτικές διαδρομές θαλάσσιων ειδών. Παράλληλα, το οικονομικό κόστος εκτιμάται ότι θα είναι τεράστιο και θα απαιτήσει ευρωπαϊκή συμμετοχή, ιδιωτικές επενδύσεις και στενή συνεργασία δύο κρατών σε πλαίσιο δεκαετιών.

Αν πάντως κατασκευαστεί, τα οφέλη θα είναι εντυπωσιακά. Ένα ταξίδι από την Καζαμπλάνκα στη Μαδρίτη, που σήμερα απαιτεί 12 ώρες με το αυτοκίνητο (χρειάζεται και πλοίο) ή 2 ώρες με αεροπλάνο, θα μπορεί να γίνεται σε μόλις 5,5 ώρες με το τρένο.

Διαβάστε επίσης: