Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ορισμένα φανάρια φέρουν την χαρακτηριστική ταινία σε σχήμα X και τι ακριβώς υποδηλώνει;

Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που σε πρώτη ματιά μοιάζει απλώς με στιλιστική λεπτομέρεια, αλλά στην πραγματικότητα κρύβει μια σαφώς πρακτική και λειτουργική χρήση. Ο λόγος περί του χαρακτηριστικού «Χ» από ταινία που συνήθως βλέπουμε σε φανάρια, είτε μοτοσικλετών είτε, σπανιότερα, και σε μερικά αυτοκίνητα.

Για να γίνει κατανοητός ο πραγματικός του ρόλος, απαιτείται μια αναδρομή στη δεκαετία του ’70, περίοδο κατά την οποία η συγκεκριμένη τακτική κάνει την πρώτη της εμφάνιση.

Πιο συγκεκριμένα, η ταινία «Χ» λειτουργούσε ως μέτρο προστασίας και τοποθετούταν στα φανάρια για να μειώνει τους κινδύνους για οδηγό και αναβάτη, σε μια εποχή όπου τα υλικά και οι τεχνολογίες φωτισμού δεν προσέφεραν την αντοχή που σήμερα θεωρείται δεδομένη.

Το «Χ» στα φανάρια καθιερώθηκε κυρίως στις μοτοσικλέτες τύπου cafe racer, ένα είδος που άνθησε στο Ηνωμένο Βασίλειο ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 και κορυφώθηκε τη δεκαετία του ’60 και ’70.

Οι συγκεκριμένες μοτοσικλέτες σχεδιάστηκαν για γρήγορες, μικρής απόστασης διαδρομές, και διέθεταν χαρακτηριστικά όπως χαμηλό τιμόνι, ελαφρύ πλαίσιο και μινιμαλιστική αισθητική. Για αυτές τις μοτοσικλέτες, η χρήση ταινίας σε σχήμα «Χ» στα εμπρός φανάρια είχε έναν πολύ σαφή στόχο: Να μειώσει τον κίνδυνο τραυματισμού σε περίπτωση ατυχήματος.

Εκείνη την εποχή, τα φανάρια ήταν φτιαγμένα από εύθραυστο γυαλί, το οποίο σε περίπτωση πτώσης έσπαγε εύκολα, με τα θραύσματα να αποτελούν κίνδυνο για τον αναβάτη, αν έπεφτε πάνω τους. Η εφαρμογή ταινίας σε σχήμα «Χ» εξασφάλιζε ότι, αν το φανάρι έσπαγε, τα κομμάτια θα συγκρατούνταν, αποτρέποντας πιθανό τραυματισμό. Παράλληλα, η λύση αυτή δεν περιόριζε αισθητά τη φωτεινότητα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας του φαναριού παρέμενε εκτεθειμένο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη πρακτική δεν γεννήθηκε στον κόσμο των μοτοσικλετών, αλλά στους αγώνες αυτοκινήτου. Οι οδηγοί της εποχής συχνά αγωνίζονταν χωρίς παρμπρίζ ή προστατευτικά καλύμματα, με αποτέλεσμα ένα σπασμένο φανάρι να ενέχει τον κίνδυνο να εκτοξευτούν γυαλιά προς το πρόσωπο τους. Έτσι, η τεχνική του «Χ» υιοθετήθηκε πρώτα στα αγωνιστικά αυτοκίνητα και στη συνέχεια πέρασε στις μοτοσικλέτες.

Σήμερα, το «Χ» στα φανάρια δεν συναντάται για λόγους ασφαλείας, αφού τα σύγχρονα φώτα είναι κατασκευασμένα από ανθεκτικά, μη θραυσματικά υλικά . Έτσι, χρησιμοποιείται αποκλειστικά ως αισθητικό χαρακτηριστικό, που αφενός δίνει ένα πιο retro και κλασσικό ύφος στην μοτοσικλέτα, αφετέρου αποδίδει φόρο τιμής στην ιστορία και εξέλιξη της συγκεκριμένης κατηγορίας μοτοσικλετών.

Διαβάστε επίσης: