Μέσα στον «πυρετό» της άκρατης και εντυπωσιακής τεχνολογικής προόδου των σύγχρονων αυτοκινήτων, υπάρχει και ένα μεγάλο πρόβλημά τους. Ειδικά για τους λάτρεις της αγνής αίσθησης της οδήγησης.

Στην εποχή της ηλεκτροκίνησης, των αυστηρών κανονισμών ασφαλείας και της αυτόνομης οδήγησης, το να είσαι ενθουσιώδης λάτρης των αυτοκινήτων γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Κυρίως για ένα και σημαντικό λόγο: το πολύ υψηλό βάρος.

Τα περισσότερα νέα αυτοκίνητα, παρά την εντυπωσιακή τεχνολογική τους πρόοδο -ηλεκτρικά τιμόνια, εξελιγμένα συστήματα πέδησης, υπερτροφοδοτούμενοι κινητήρες μικρού κυβισμού, αυτόματα κιβώτια αστραπιαίας απόκρισης και εξελιγμένα βοηθήματα οδηγού- έχουν χάσει ένα βασικό στοιχείο: την αίσθηση.

Είναι τεχνικά άρτια, αλλά για πολλούς, και ειδικά για τους λάτρεις της οδήγησης, έχουν γίνει άψυχα. Η απουσία χειροκίνητων κιβωτίων, φυσικών κουμπιών, χειροφρένων και ατμοσφαιρικών κινητήρων έχει μειώσει τον συναισθηματικό δεσμό που νιώθει ο οδηγός με το αυτοκίνητό του.

Και το αυξανόμενο βάρος παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Για παράδειγμα, ένα hot-hatch της δεκαετίας του 1990 μπορεί μεν να απέδιδε λιγότερη ισχύ, όμως είχε σημαντικά χαμηλότερο βάρος. Ένα GTI της εποχής εκείνης μπορεί να ζύγιζε 900 κιλά, με πολύ πιο συμπαγές αμάξωμα, αλλά σήμερα έχει μεγαλώσει και έχει αποκτήσει τόσες τεχνολογίες που μπορεί εύκολα να προσεγγίζει τον 1,5 τόνο.

Η ουσία είναι ότι πολλά σύγχρονα αυτοκίνητα, όσο εντυπωσιακά και αν είναι στα χαρτιά, έχουν χάσει τον αυθορμητισμό και την αμεσότητα που προσέφερε ένα ελαφρύ, απλό σασί. Και αυτό, για πολλούς, είναι το μεγαλύτερο ελάττωμα της σύγχρονης αυτοκίνησης.