Ως γνωστόν, ο θρυλικός «Σκαραβαίος» ή «Σκαθάρι» χρησιμοποιούσε αερόψυκτο κινητήρα για να κινηθεί. Το σύστημα θέρμανσης της καμπίνας για τους επιβάτες, λειτουργούσε εντελώς διαφορετικά συγκριτικά με άλλα αυτοκίνητα.
Το αρχικό Volkswagen Beetle της δεκαετίας του 1960, βασιζόταν στα καυσαέριά του για να θερμάνει τον… σχετικά φρέσκο αέρα, ο οποίος μετέπειτα διοχετευόταν στο εσωτερικό για να ζεστάνει τους επιβάτες. Ένας ανεμιστήρας τραβούσε τον αέρα από το ζεστό κινητήρα (ταυτόχρονα αυτός ψυχόταν) και τις πολλαπλές εξαγωγής, θερμαίνοντάς τον με έναν εναλλάκτη θερμότητας (τοποθετήθηκε μετά το 1963), ο οποίος βρισκόταν γύρω από το σύστημα εξάτμισης.
Ο εναλλάκτης είναι ουσιαστικά ένα μεταλλικό περίβλημα, δηλαδή σωλήνας γύρω από έναν άλλον σωλήνα που… εμπεριέχει τα καυσαέρια. Μέσα στον εναλλάκτη, τα θερμά καυσαέρια ζέσταιναν τον καθαρό αέρα, που στη συνέχεια μέσω αγωγών και σωλήνων έμπαινε στην καμπίνα και κατανεμόταν σε διάφορα σημεία, όπως συμβαίνει και σήμερα. Στους αεραγωγούς του ταμπλό, στο δάπεδο (πόδια δηλαδή) ή στο παρμπρίζ.
BUY NOW
Όμως εξαιτίας ακριβώς αυτού του τρόπου λειτουργίας… υπήρχαν και διάφορα «θεματάκια» κατά καιρούς. Ποια ήταν αυτά; Η περίπτωση να εισέλθουν μαζί με το ζεστό αέρα και καυσαέρια. Συνέβαινε λόγω διαρροής λαδιών και φυσικά καυσαερίων που διέρρεαν από ενδεχομένως ραγισμένο εναλλάκτη. Επίσης, μπορούσε να προκληθεί και αδυναμία επαρκούς θέρμανσης από σκουριασμένους ή φραγμένους εναλλάκτες, πρόβλημα ή ζημιά σε καλώδια και σωλήνες από μακροχρόνια χρήση.
Αντιθέτως, ο διάδοχός του Σκαραβαίου, το New Beetle (1998-2010) εξοπλιζόταν με υδρόψυκτο κινητήρα. Αντί για εναλλάκτη θερμότητας διαθέτει καλοριφέρ που λειτουργεί με το αντιψυκτικό υγρό.
