Μέσα στην ανεξάντλητη ομορφιά της ελληνικής φύσης κρύβονται διαδρομές που, όσο εντυπωσιακές κι αν είναι, βάζουν σε δοκιμασία τις αντοχές και τα αντανακλαστικά των οδηγών.

Η χώρα μας είναι γνωστή για τις περιοχές απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς που διαθέτει, αλλά και για τις μοναδικές διαδρομές που πρέπει να διασχίσει κανείς για να φτάσει σε αυτές. Ωστόσο, δεν είναι όλοι οι δρόμοι της χώρας εξίσου φιλόξενοι.

Στο ελληνικό οδικό δίκτυο, υπάρχουν ορισμένες διαδρομές που κάθε άλλο παρά ασφαλείς μπορούν να θεωρηθούν, έχοντας εξελιχθεί σε πραγματικούς εφιάλτες για όσους τολμούν να τις διανύσουν. Με απότομες στροφές, ανεπαρκή σήμανση και ελάχιστα ή ανύπαρκτα μέτρα προστασίας, οι δρόμοι αυτοί δεν δοκιμάζουν μόνο τις οδηγικές ικανότητες, αλλά και την ψυχραιμία ακόμη και των πιο έμπειρων οδηγών.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο παλιός δρόμος που συνέδεε το Άργος με την Τρίπολη μέσω Αχλαδοκάμπου, γνωστός ως «Κωλοσούρτης», μια διαδρομή που για χρόνια προκαλούσε δέος και φόβο στους οδηγούς.

Με περισσότερες από 30 συνεχόμενες στροφές να ξετυλίγονται στον ορεινό όγκο του Κτενιά, πολλές από τις οποίες ήταν κλειστές φουρκέτες, η παραμικρή απροσεξία μπορούσε να αποδειχθεί μοιραία. Το άγριο και επιβλητικό τοπίο της περιοχής, σε συνδυασμό με την ελλιπή ορατότητα και τα περιορισμένα περιθώρια ασφάλειας, μετέτρεπαν κάθε πέρασμα σε μια εμπειρία υψηλής έντασης που απαιτούσε απόλυτη συγκέντρωση και γερά νεύρα.

Η στενή χάραξη με μία μόνο λωρίδα ανά κατεύθυνση, οι απότομες κλίσεις, η περιορισμένη ορατότητα και η έλλειψη προστατευτικών στηθαίων καθιστούσαν την οδήγηση στον Κωλοσούρτη όχι απλώς κουραστική, αλλά δοκιμασία για τα φρένα, τους κινητήρες και την ψυχραιμία των οδηγών.

Οι προσπεράσεις φορτηγών ισοδυναμούσαν με ρίσκο ζωής και θανάτου, καθιστώντας τον δρόμο ένα από τα πλέον μεγάλα σύμβολα επικινδυνότητας του ελληνικού οδικού δικτύου.

Οι κινητήρες των αυτοκινήτων και τα φρένα έφταναν στα όριά τους σε ορισμένα σημεία, με τις κλίσεις στο ολισθηρό τερέν του θρυλικού δρόμου της κεντρικής Πελοποννήσου να τρομάζουν τους επιβαίνοντες.

Οι εφιάλτες των οδηγών κόπασαν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 με το άνοιγμα της σήραγγας του Αρτεμισίου. Τα ατυχήματα μειώθηκαν σημαντικά και ο χρόνος ταξιδιού για όσους ήθελαν να πάνε στη Νότια Πελοπόννησο έπεσε κοντά στο μισό.

Πλέον, ο τρομερός Κωλοσούρτης δεν αποτελεί κεντρική οδική αρτηρία και ενδείκνυται για χαλαρή βόλτα με θέα τα βουνά της κεντρικής Πελοποννήσου ή τον Αργολικό κάμπο και το Ναύπλιο. Επίσης, σήμερα έχει διαπλατυνθεί, έχει αποκτήσει μπαρίερες, και αντιολισθηρό οδόστρωμα που αποτελούν «σύμμαχο» στο ταξίδι αναψυχής των πολιτών.

Δείτε το σχετικό βίντεο εδώ:

Διαβάστε επίσης