Πολλοί είναι οι συμπολίτες μας που σταθμεύουν παράνομα καθημερινά, επιστρατεύοντας ταυτόχρονα διάφορα κόλπα προκειμένου να γλιτώσουν το πρόστιμο για παράνομο παρκάρισμα ή τους γερανούς της Τροχαίας.

Το παρκάρισμα στην πόλη αποτελεί βραχνά για πολλούς από εμάς καθημερινά, ωστόσο φαίνεται πως αρκετοί συμπολίτες μας επιλέγουν συστηματικά την «εύκολη οδό», δηλαδή το παράνομο παρκάρισμα, αδιαφορώντας για τα προβλήματα που προκαλούν στους υπόλοιπους χρήστες του οδικού δικτύου.

Η λίστα είναι πραγματικά ατελείωτη, όπως άλλωστε και η «εφευρετικότητα» των παράνομων οδηγών: Κατάληψη πεζοδρομίων, παρκάρισμα μπροστά σε πάρκινγκ σπιτιών, πάνω σε πλατείες, σε διαβάσεις ΑμεΑ, σε στάσεις λεωφορείων, διπλοπαρκάρισμα.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, σύμφωνα με μία πρόσφατη ανάρτηση στο Facebook, ο ασυνείδητος οδηγός της πρώτης φωτογραφίας παρκάρει καθημερινά πάνω σε μία διάβαση για τους πεζούς, ακριβώς δίπλα στον φωτεινό σηματοδότη που ρυθμίζει την κυκλοφορία.

Ωστόσο ο συγκεκριμένος οδηγός έχει τοποθετήσει στο παρμπρίζ του ένα σήμα του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, το οποίο ενδεχομένως θεωρεί ότι θα τον προστατέψει από τις κυρώσεις που προβλέπονται για την παράνομη στάθμευση.

Ωστόσο αν αυτό το κόλπο έχει αποτέλεσμα με τους διερχόμενους πολίτες οι οποίοι ίσως «ευαισθητοποιηθούν» λόγω της επαγγελματικής ιδιότητας του παραβάτη και αποφύγουν να καλέσουν την αστυνομία, δύσκολα θα έχει το ίδιο αντίκτυπο στους άνδρες της Τροχαίας ή της Δημοτικής Αστυνομίας που ενδέχεται να περάσουν από το σημείο.

Και αυτό διότι οι αξιωματικοί που εποπτεύουν το οδικό δίκτυο, με στόχο την εύρυθμη λειτουργία του, δύσκολα θα συγχωρήσουν έναν οδηγό που εμποδίζει την ασφαλή διέλευση των πεζών ή τη μετακίνηση ανθρώπων με κινητικές δυσκολίες.

Ωστόσο, χαρακτηριστικό είναι ένα σχόλιο κάτω από το ποστάρισμα της φωτογραφίας, στο οποίο ο σχολιαστής διερωτάται αν κάποιος από τους περαστικούς έχει αφιερώσει τον απαραίτητο χρόνο ώστε να καλέσει την αστυνομία.

Όσο κι αν ο χρόνος που απαιτείται για κάτι τέτοιο είναι δυσεύρετος για τους περισσότερους από εμάς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αφενός αποτελεί καθήκον μας να μεριμνούμε για το κοινό καλό, και αφετέρου ότι η εφαρμογή των νόμων προϋποθέτει τη συνεργασία μεταξύ αρχών και πολιτών.

Διαβάστε επίσης