Χιλιάδες οδηγοί εγκλωβίστηκαν σε μια σουρεαλιστική κατάσταση που αψηφά κάθε λογική, με την υπομονή τους να δοκιμάζεται πέρα από κάθε όριο.

Μπορεί οι Αθηναίοι να παραπονιούνται για την πρωινή κίνηση στον Κηφισό και οι Θεσσαλονικείς για το μποτιλιάρισμα στην Τσιμισκή, αλλά και οι δύο περιπτώσεις μοιάζουν ανέκδοτο μπροστά σε αυτό που συνέβη στην οδική αρτηρία G110 το καλοκαίρι του 2010.

Ο δρόμος αυτός, που συνδέει το Πεκίνο με τη Γιντσουάν και έχει μήκος περίπου 1.100 χιλιομέτρων, έγινε το σκηνικό του μεγαλύτερου μποτιλιαρίσματος που έχει καταγραφεί ποτέ. Αν και η G110 είναι γνωστή για τις συχνές κυκλοφοριακές συμφόρησεις, εκείνη τη χρονιά η κατάσταση ξέφυγε εντελώς από κάθε έλεγχο.

Όλα ξεκίνησαν στις 13 Αυγούστου, όταν η κυκλοφορία ξεπέρασε κατά 60% τη μέγιστη χωρητικότητα της οδού, δημιουργώντας μια ουρά οχημάτων μήκους 100 χιλιομέτρων. Το απίστευτο είναι ότι η κίνηση κινούνταν με εντυπωσιακό αργό ρυθμό, που έφτασε μέχρι και μόλις ενός χιλιομέτρου την ημέρα, με αποτέλεσμα οι εγκλωβισμένοι οδηγοί να περάσουν αρκετές μέρες μέσα στα αυτοκίνητά τους.

Η κατάσταση ήταν τόσο δραματική που οι αρχές αναγκάστηκαν να ανοίξουν διόδους προς δευτερεύουσες οδούς, προκειμένου να λειτουργήσουν ως διαφυγή. Παρ’ όλα αυτά, η κυκλοφορία άρχισε να ομαλοποιείται μόλις στις 23 Αυγούστου.

Η «τέλεια καταιγίδα» της κυκλοφοριακής συμφόρησης δημιουργήθηκε από πολλούς παράγοντες. Τα πολλά διόδια της G110 επιβράδυναν την κίνηση, ενώ η επιστροφή χιλιάδων κατοίκων του Πεκίνου από τις καλοκαιρινές διακοπές συνέπεσε με εκτεταμένες εργασίες συντήρησης στον δρόμο, οι οποίες είχαν ξεκινήσει ήδη από το 2004. Οι εργασίες αυτές απαιτούσαν τη μετακίνηση περισσότερων φορτηγών από το συνηθισμένο, κάτι που περιόρισε ακόμη περισσότερο τη ροή των οχημάτων.

Στο πρόβλημα προστέθηκε η αυξημένη μεταφορά άνθρακα από τη Μογγολία προς το Πεκίνο, η οποία γινόταν κυρίως μέσω της G110. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά έγιναν σε μια περίοδο που η Κίνα, ως αναπτυσσόμενη χώρα τότε, δεν διέθετε ακόμη υποδομές ικανές να αντέξουν τον εκρηκτικό ρυθμό αύξησης των οχημάτων, όπου το 2009 είχαν καταγράφει 13,5 εκατομμύρια νέες ταξινομήσεις.

Οι οδηγοί, εκτός από την κούραση και τα νεύρα, έπρεπε να αντιμετωπίσουν και περιστατικά κλοπών καυσίμων, αφού πολλά οχήματα ξέμεναν στη μέση της διαδρομής. Την ίδια στιγμή, οι κάτοικοι των γύρω περιοχών εκμεταλλεύτηκαν την ευκαιρία, στήνοντας πρόχειρους πάγκους κατά μήκος του δρόμου και πουλώντας νερό, τρόφιμα και βασικά αγαθά στους εγκλωβισμένους, φυσικά σε τιμές διπλάσιες ή και τριπλάσιες από τις κανονικές, κάνοντας, τουλάχιστον, την αναμονή λίγο πιο «ανθρώπινη».

Διαβάστε επίσης