Ένα πρότζεκτ που επί ενάμιση αιώνα θεωρούνταν άπιαστο όνειρο λόγω της πολυπλοκότητάς του, βρίσκεται πλέον ολοένα και πιο κοντά στην υλοποίηση.

Το σκεπτικό σύνδεσης Ευρώπης και Αφρικής απασχολεί ηγέτες και μηχανικούς εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Ήδη από το 1869, το Συμβούλιο Δημοσίων Έργων διερεύνησε τη δυνατότητα σύνδεσης των δύο ηπείρων μέσω του Γιβραλτάρ, ωστόσο τα απανωτά τεχνικά προβλήματα κράτησαν το έργο στην αδράνεια όλα αυτά τα χρόνια.

Η πρόταση κατέληξε στο ράφι, αλλά με την πάροδο των ετών, διάφοροι ειδικοί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι την αναβίωσαν, καθώς υπάρχει σαφές εμπορικό ενδιαφέρον, τόσο όσον αφορά την κινητικότητα των επιβατών, όσο και το εμπόριο.

Η απόσταση των 40 χιλιομέτρων που πρέπει να διανυθεί δεν είναι απαγορευτική, ωστόσο η μοναδική πτυχή της σήραγγας του Πορθμού του Γιβραλτάρ εντοπίζεται στη γεωλογία του πορθμού που είναι περίπλοκη λόγω των πολυάριθμων περιοχών ασταθούς αργίλου, καθώς και των πολύ ισχυρών ωκεάνιων ρευμάτων και των συχνών σεισμών. Οποιοδήποτε μικρό σφάλμα στους υπολογισμούς ή στη χρήση ακατάλληλων υλικών θα μπορούσε να προκαλέσει ολική καταστροφή.

Ωστόσο, έπειτα από μελέτη σκοπιμότητας που ανατέθηκε από την ισπανική εταιρεία SECEGSA, η κορυφαία γερμανική εταιρεία Herrenknech (ένας από τους κορυφαίους κατασκευαστές μηχανημάτων διάνοιξης σηράγγων), υποστηρίζει πως το έργο είναι «τεχνολογικά βιώσιμο» μετά την κοινωνικοοικονομική ανάλυση που δημοσιεύθηκε το 2024. Αναφορικά με αυτό ο βασικός προϋπολογισμός για το ισπανικό τμήμα του έργου θα ξεπεράσει τα 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ, μέρος του οποίου αναμένεται να χρηματοδοτηθεί με κονδύλια της ΕΕ, επισύροντας διεθνείς επιπτώσεις από τη σύνδεση του Ραμπάτ και της Μαδρίτης.

Το Παγκόσμιο Κύπελο του 2030 που θα συνδιοργανωθεί από την Ισπανία, την Πορτογαλία και το Μαρόκο, εμφανιζόταν για ένα διάστημα ως ο καταλύτης για το έργο, αλλά το χρονοδιάγραμμα δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο. Θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο η σήραγγα να τεθεί σε λειτουργία έως το 2030, όταν το μόνο που έχουμε είναι μια δήλωση από την εταιρεία που κατασκευάζει μηχανήματα διάνοιξης σηράγγων, και στην πραγματικότητα, τα εκτιμώμενα χρονοδιαγράμματα προσδιορίζουν τη περάτωση του έργου σε τουλάχιστον μια δεκαετία ή και περισσότερο. Ακόμη όμως και υπό αυτές τις συνθήκες απαιτείται περισσότερη δουλειά, χρηματοδότηση και κρίσιμος διεθνής συντονισμός για την επίτευξη του στόχου αυτής της σήραγγας μεταξύ Ισπανίας και Μαρόκου μεταξύ 2035 και 2040.

Για να φτάσουμε πιο κοντά στον στόχο, το επόμενο βήμα είναι η διεξαγωγή νέων κοινών μελετών μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με τη σεισμική δραστηριότητα, τα πιθανά τσουνάμι και τη συμπεριφορά του θαλάσσιου διαδρόμου, καθώς και να αναπτυχθεί ένα τεχνικό σχέδιο που πρέπει να ολοκληρωθεί πριν από τον Αύγουστο του επόμενου έτους.

Διαβάστε επίσης