Με δεδομένο ότι η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές, για ποιο λόγο τα αστικά λεωφορεία δεν ενσωματώνουν το συγκεκριμένο σωτήριο μηχανισμό;

Η απλή κίνηση του να δέσουμε τη ζώνη ασφαλείας είναι, τελικά, μια κίνηση μεγάλης αξίας που πρέπει να γίνεται μηχανικά απ' όλους μας πριν από οποιαδήποτε μετακίνηση. Η ζώνη ασφαλείας σώζει ζωές και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν.

Με δεδομένη, λοιπόν, τη σωτήρια δράση του εν λόγω μηχανισμού, η συντριπτική πλειονότητα των χωρών ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, έχει καταστήσει υποχρεωτική τη χρήση της ζώνης ασφαλείας στα αυτοκίνητα, τα υπεραστικά λεωφορεία και τα αεροπλάνα.

Από την άλλη, υπάρχουν, και κάποια άλλα μεταφορικά μέσα, τα καθίσματα των οποίων δεν είναι εφοδιασμένα με ζώνες ασφαλείας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αστικά λεωφορεία. Για ποιο λόγο, όμως, τα αστικά λεωφορεία δεν φέρουν αυτόν τον σωτήριο μηχανισμό;

Αρχικά πρέπει να επισημάνουμε ότι τα συγκεκριμένα οχήματα κινούνται με ιδιαίτερα χαμηλές μέσες ωριαίες ταχύτητες, που δύσκολα υπερβαίνουν τα 30 χλμ./ώρα. Σε πολλές περιπτώσεις, μάλιστα, ειδικά κατά τις ώρες αιχμής οι ταχύτητες είναι ακόμα μικρότερες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα αστικά λεωφορεία του Λονδίνου που κατά τις πρωινές ώρες έχουν μέση ωριαία ταχύτητα που μετά βίας αγγίζει τα 10 χλμ./ώρα, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της αγγλικής πρωτεύουσας για το 2015.

Λαμβάνοντας, λοιπόν, το γεγονός ότι όσο υψηλότερη είναι ταχύτητα τόσο μεγαλώνει ο κίνδυνος πρόκλησης τροχαίου με σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο, γίνεται σαφές ότι η χαμηλή ταχύτητα κίνησης των αστικών λεωφορείων (λόγω και των συχνών στάσεων για επιβίβαση/αποβίβαση που πραγματοποιούν) τα καθιστά ασφαλέστερα απ' ό,τι τα αυτοκίνητα που κινούνται, ασφαλώς, γρηγορότερα.

Στην εξίσωση, επίσης, πρέπει να προστεθεί και ο παράγοντας βάρους. Ένα όχημα βάρους 1.800 κιλών (όσο είναι περίπου το μέσος βάρος των αυτοκινήτων), σε περίπτωση σύγκρουσης με ένα άλλο αυτοκίνητο ή σε φρενάρισμα εκτάκτου ανάγκης θα ακινητοποιηθεί σχεδόν ακαριαία. Οι επιβάτες που δεν φορούν ζώνες ασφαλείας θα πέσουν πάνω στο ταμπλό ή το παρμπρίζ με τις επιπτώσεις να είναι σε πολλές περιπτώσεις οδυνηρές.

Στον αντίποδα, το βάρος ενός αστικού λεωφορείου είναι πολλαπλάσιο απ' ό,τι αυτό ενός αυτοκινήτου. Σε περίπτωση, λοιπόν, που ο οδηγός ενός λεωφορείου προβεί σε φρενάρισμα εκτάκτου ανάγκης, λόγω του βάρους του, το όχημα θα ακινητοποιηθεί πιο αργά συγκριτικά με ένα αυτοκίνητο που κινούνταν με την ίδια ταχύτητα. Οι επιβάτες, λοιπόν, θα μετακινηθούν από τις θέσεις τους, αλλά όχι με την ορμή των επιβατών ενός ΙΧ.

Ένας, ακόμα, κρίσιμος παράγοντας που συμβάλλει στην ασφάλεια των επιβατών σε ένα αστικό λεωφορείο είναι το γεγονός ότι οι επιβάτες κάθονται αρκετά ψηλά από το έδαφος, Έτσι, σε περίπτωση ατυχήματος, είναι πολύ πιθανό η πρόσκρουση να απορροφηθεί από το κατάστρωμα του λεωφορείου και όχι από τους επιβαίνοντες.

Επιπροσθέτως, δεν πρέπει να ξεχνάμε το εξής: Τα αστικά λεωφορεία πολλές φορές κινούνται στις λεωφορειολωρίδες, δηλαδή λωρίδες στο δεξιό τμήμα του οδοστρώματος στις οποίες έχουν πρόσβαση μόνο τα λεωφορεία. Οι λεωφορειολωρίδες δημιουργήθηκαν λόγω των έντονων κυκλοφοριακών προβλημάτων που επικρατούν κυρίως στις μεγάλες πόλεις, και εφόσον δεν χρησιμοποιούνται - παρανόμως - από τους υπόλοιπους χρήστες του οδικού δικτύου αποτελούν… ασφαλείς διαδρόμους κίνησης των αστικών λεωφορείων.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι λόγω των συχνών στάσεων που πραγματοποιούν τα αστικά λεωφορεία και της συνεχούς επιβίβασης/αποβίβασης επιβατών, η τοποθέτηση ζωνών ασφαλείας είναι δύσκολη για λόγους πρακτικότητας.

Διαβάστε επίσης: