Ο ανεφοδιασμός του καυσίμου είναι μια αναγκαία διαδικασία για κάθε όχημα, όμως οι οδηγοί δεν ακολουθούν πάντα την ίδια τακτική όταν επισκέπτονται τα πρατήρια καυσίμων.

Τα πρατήρια καυσίμων αποτελούν για τους περισσότερους οδηγούς μια συχνή και συνηθισμένη στάση, καθώς όλα τα οχήματα χρειάζονται τακτικές αναπληρώσεις καυσίμου για τις μετακινήσεις τους. Παρ’ όλα αυτά, οι συνήθειες και οι συμπεριφορές των οδηγών κατά τη διαδικασία αυτή διαφέρουν σημαντικά.

Μια από τις πιο βασικές διαφοροποιήσεις έχει να κάνει με την επιλογή του πρατηρίου. Πολλοί οδηγοί προτιμούν να επισκέπτονται πάντα γνωστά, «δικά τους» πρατήρια, επειδή εμπιστεύονται την ποιότητα του καυσίμου, γνωρίζουν το προσωπικό και νιώθουν ασφάλεια ότι δεν θα συναντήσουν δυσάρεστες εκπλήξεις ούτε στις τιμές ούτε στην ίδια τη διαδικασία.

Άλλοι, αντίθετα, αλλάζουν συχνά πρατήρια, προχωρώντας σε τακτικές έρευνες αγοράς και συγκρίσεις τιμών ή ανάλογα την εκάστοτε διαδρομή τους, επιλέγοντας αυτό που τους εξυπηρετεί περισσότερο.

Μια ακόμη σημαντική διαφορά εντοπίζεται στη συμπεριφορά των οδηγών κατά την διάρκεια της πλήρωσης.

Μεγάλη μερίδα οδηγών επιλέγει να παραμένει εντός του αυτοκινήτου καθ’ όλη τη διαδικασία, ενώ πολλοί είναι και αυτοι που προτιμούν να βγαίνουν από το αυτοκίνητο, να μιλούν με τον υπάλληλο και παρακολουθούν την πορεία του ανεφοδιασμού. Έρευνες δείχνουν ότι πίσω από αυτές τις επιλογές κρύβονται τόσο κοινωνικοί όσο και πρακτικοί λόγοι.

Σε παλαιότερες εποχές, το να βγει ο οδηγός από το αυτοκίνητο και να ξεκινήσει μια μικρόσυζήτηση θεωρούνταν ένδειξη ευγένειας και σεβασμού προς τον υπάλληλο. Αντίθετα, το να παραμένει μέσα στο όχημα και να του μιλήσει απλά για πει πόσο καύσιμο χρειάζεται και να πληρώσει θεωρούταν άκομψο ή υποτιμητικό.

Παράλληλα, η συνήθεια να βγαίνει κάποιος από το αυτοκίνητο συνδέθηκε και με φαινόμενα απάτης που κατά καιρούς παρατηρήθηκαν σε πρατήρια, όπου πελάτες χρεώνονταν ερισσότερο καύσιμο από αυτό που τοποθετούσαν, είτε βάζοντας μικρότερη ποσότητα είτε εφαρμόζοντας το γνωστό κόλπο με τη μη μηδενισμένη αντλία.

Έτσι, η παρουσία του οδηγού δίπλα στο αυτοκίνητο λειτουργούσε επιτηρητικά, αφού με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να βλέπει ο ίδιος την ποσότητα καυσίμου, την τιμή και τη διαδικασία πλήρωσης, εξασφαλίζοντας ότι δεν θα υπάρξει καμία δυσάρεστη έκπληξη.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι το ελληνικό μοντέλο λειτουργίας διαφέρει από εκείνο πολλών άλλων χωρών. Στην Ελλάδα, ο υπάλληλος αναλαμβάνει τον ανεφοδιασμό και η πληρωμή γίνεται επί τόπου ή στο ταμείο. Αντίθετα, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και τα κράτη της Σκανδιναβίας επικρατεί το σύστημα self-service με προπληρωμή μέσω κάρτας στις αντλίες.

Στη Γερμανία από την άλλη ο οδηγός γεμίζει μόνος του, με την πληρωμή να γίνεται παραδοσιακά μέσα στο κατάστημα, ενώ στην Ιταλία συναντάται ένα μικτό μοντέλο, όπου υπάρχουν τόσο self-service πρατήρια που προσφέρουν χαμηλότερες τιμές, καθώς και πλήρως εξυπηρετούμενα τα οποία όμως είναι ακριβότερα.

Διαβάστε επίσης: