Το Grand Prix της Ουγγαρίας ολοκληρώθηκε με τη McLaren να πετυχαίνει το τέταρτο συνεχόμενο 1-2, που ήταν το έκτο της μέσα σε αυτή τη σεζόν και 56ο συνολικά!

Ο Lando Norris εξασφάλισε την 200ή νίκη για τη βρετανική ομάδα. Η McLaren είναι δεύτερη στη λίστα των περισσότερων νικών σε ομαδικών επίπεδο, πίσω από τη Ferrari που έχει 248. Και στο Χανγκαρόρινγκ είχαμε ένα αγγλόφωνο βάθρο, αφού πίσω από τους Norris και Oscar Piastri, τερμάτισε ο George Russell της Mercedes.

Στον αγώνα χρησιμοποιήθηκαν και οι τρεις τύποι ελαστικών. Στην εκκίνηση, η συντριπτική πλειοψηφία των οδηγών (15) επέλεξε τη μέση γόμα. Οι Alex Albon, Carlos Sainz και Nico Hulkenberg προτίμησαν τη μαλακή, ενώ οι Lewis Hamilton και Pierre Gasly επέλεξαν τη σκληρή. Όσον αφορά στη στρατηγική, οι οδηγοί ήταν αρκετά μοιρασμένοι, με δέκα να κάνουν ένα μόνο pit stop και εννέα να σταματούν δύο φορές. Το μεγαλύτερο σε διάρκεια μέρος αγώνα διένυσε ο Esteban Ocon, ο οποίος συμπλήρωσε 55 γύρους με τη σκληρή γόμα. Οι Gabriel Bortoleto και Liam Lawson έκαναν τους περισσότερους γύρους με τη μέση γόμα (40 γύρους), ενώ ο Yuki Tsunoda ολοκλήρωσε 17 γύρους με τη μαλακή γόμα.

Ο υπεύθυνος μηχανοκίνητου αθλητισμού της Pirelli, Mario Isola, είπε σχετικά: «Το πρώτο μισό της σεζόν ολοκληρώθηκε με έναν αγώνα με πολύ ενδιαφέρον, με τρεις οδηγούς να μάχονται για τη νίκη. Στο τέλος, ο Norris πήρε τη νίκη, κερδίζοντας οριακά τον teammate του, Piastri. Οι δύο οδηγοί της McLaren ακολούθησαν διαφορετικές στρατηγικές. Ο Άγγλος επέλεξε μία στάση, ενώ ο Αυστραλός δύο. Θεωρητικά, η στρατηγική των δύο στάσεων ήταν πιο γρήγορη, αλλά η χαμηλότερη θερμοκρασία – περίπου δέκα βαθμούς- σε σύγκριση με τις ελεύθερες δοκιμές της Παρασκευής, περιόρισε ελαφρώς τη διαφορά μεταξύ των δύο επιλογών. Αυτό συνέβη επειδή η θερμική υποβάθμιση μειώθηκε και για τις τρεις γόμες σε σχέση με ό,τι είδαμε στις ελεύθερες δοκιμές. Ειλικρινά, εξακολουθούσαμε να πιστεύουμε ότι η στρατηγική των δύο στάσεων ήταν η καλύτερη, αρκεί να δούμε τη διαφορά που είχε ο Fernando Alonso, στην πέμπτη θέση, σε σχέση με τον Russell. Η εξαίρεση ήταν ο Norris, ο οποίος επέλεξε να κάνει μόνο μία στάση, αφού βρέθηκε στην πέμπτη θέση μετά τον πρώτο γύρο. Η μικρή διαφορά απόδοσης μεταξύ της μέσης και της σκληρής γόμας, σε συνδυασμό με τη σαφή δυσκολία στο προσπέρασμα, καθώς τα μονοθέσια είχαν παρόμοιο ρυθμό αγώνα, έκαναν το ρίσκο μιας ανορθόδοξης στρατηγικής να αξίζει, επειδή σε εκείνο το σημείο δεν είχε τίποτα να χάσει. Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη, είχαμε έναν αγώνα στον οποίο υπήρχαν διαφορετικές στρατηγικές για τη νίκη, κάτι που έκανε το δεύτερο μισό του αγώνα ιδιαίτερα συναρπαστικό από τακτική άποψη, ακόμα κι αν δεν ήταν θεαματικό με την απόλυτη έννοια».